செவித்திறனை இழக்கும்
லூ வேறொரு இசைக்குழுவில் இணைந்து பாரிஸ் நகரில் நிகழ்ச்சிகள் நடத்துவதைத் தெரிந்துகொள்கிறான். தனது இசைக் கருவிகளையும், வாகனத்தையும் விற்று, கிடைக்கும் தொகையை மருத்துவமனையில் செலுத்துகிறான். தலையில் அறுவை சிகிச்சை மூலம் கருவி பொருத்தப்படுகிறது. ஆனால், மனிதக் குரல்களும், பொருள்களின் ஒலிகளும் ஒருவித உலோகத் தன்மையுடன் கேட்கின்றன.
ரூபெனிடம் ஜோ. "காது கேட்காதது ஒரு குறைபாடு அல்ல என்ற நெறி இந்த இல்லத்தில் கடைப்பிடிக்கப்படுகிறது. அதைச் சரிப்படுத்த செலவு செய்யும் நீ இங்கே இருப்பது சரியல்ல," என்று சொல்லிவிடுகிறார். மற்றவர்களுக்குத் தாழ்வு மனப்பான்மை வந்துவிடக்கூடாது என்ற அவருடைய அக்கறையைப் புரிந்துகொள்கிறோம்.
பாரிஸ்சுக்குப் பறக்கிறான் ரூபென். அங்கே லூவின் வீட்டில் அவளுடைய தந்தை ரிச்சர்ட் இருக்கிறார். “உன்னை முதலில் வெறுத்தேன். லூவின் மகிழ்ச்சிக்கு நீதான் காரணம் என்று தெரிந்ததும் வெறுப்பு விலகிவிட்டது,” என்கிறார் அவர்.
மறுநாள், ரிச்சர்ட் பிறந்தநாள் கொண்டாட்டத்தில் அவர் பியானோ வாசிக்கிறார், லூ பாடுகிறாள். ஒழுங்கற்ற ஓசையாகவே கேட்கும் நிலையில் ரூபெனால் ரசிக்க முடியவில்லை. அடுத்த நாள், லூ உறங்கிக்கொண்டிருக்க, அவளுடைய புதிய வாழ்க்கையில் குறுக்கிட வேண்டாமெனக் கருதியவனாக ரூபென் வெளியேறுகிறான்.
ஒரு பூங்காவில் அமர்கிறான். சுற்றிலும் விளையாடுகிறவர்கள் எழுப்பும் கூச்சல், வாகனங்களின் ஒலி, கோபுர மணியோசை அனைத்தும் சீரற்ற இரைச்சல்களாகவே கேட்க, கோக்லியர் கருவிக்கான இணைப்பை அகற்றுகிறான். சட்டென ஏற்படும் அமைதியை உள்வாங்குகிறான். படம் இங்கே முடிகிறது. அமைதி ஏற்கப்படுவதன் முக்கியத்துவத்தை நாமும் ஏற்கிறோம்.
ரிஸ் அஹமது (ரூபென்), ஒலிவியா குக் (லூ) பால் ராசி (ஜோ), லாரன் ரிட்லாஃப் (டியான்) ஆகியோர் தங்கள் அற்புதமான நடிப்பால் பாராட்டுகளைக் குவித்தனர். ரிஸ் அஹமது சிறந்த நடிகர் விருது பெற்றார்.
2020 ஆஸ்கர் விழாவில் சிறந்த திரைக்கதை, சிறந்த படத்தொகுப்பு விருதுகளைப் படம் வென்றது. படத்திற்காக டேரியஸ் மார்டர், ரிஸ் அஹமது இருவருமே சைகை மொழியைக் கற்றுக்கொண்டனர். பால் ராசி, லாரன் ரிட்லாஃப், குழந்தைகள் உட்பட பலரும் உண்மையிலேயே செவி மாற்றுத் திறனாளிகள்.
டேனியல் பௌகுயெட் ஒளிப்பதிவு, ஆபிரஹாம் மார்டர், நிகோலஸ் பெக்கர் இசை, மைக்கேல் இ.ஜி. நீல்சன் படத்தொகுப்பு என அனைத்தும் ஒருங்கிணைந்து படத்தின் செய்தியை வலுவாகக் கடத்துகின்றன.
இயல்பான மாற்றுத்திறனைப் பேணுவதன் சிறப்பைக் கூறும் கலையாக்கமாக ஒலிக்கிறது இந்த உலோகத்தின் ஓசை.
[0] [0] [0]
தமிழ்நாடு அனைத்துவகை மாற்றுத்திறனாளிகள் மற்றும் பாதுகாப்போர் உரிமைகள் சங்கம் நடத்திவரும் ‘ஊனமுற்றோர் உரிமைக்குரல்’ காலாண்டிதழில் (ஏப்ரல்-மே-ஜூன், 2025) எனது கட்டுரை
டிரம் இசைக்கலைஞனின் கதை
"ஊனம் ஒரு குறையல்ல" என்ற ஆழமான செய்தியை, கலை நேர்த்தியோடு வெளிப்படுத்தும் ஹாலிவுட் திரைப்படம் "சௌண்ட் ஆஃப் மெட்டல்" (2019). டேரியஸ் மார்டர் எழுதி இயக்கிய இந்தப் படம், 'பிரைம்' தளத்தில் காணக் கிடைக்கிறது. படத்தின் சிறப்புகளில் ஒன்று – ஆங்கிலம், சைகை இரு மொழிகளும் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன.
டிரம் இசைக் கலைஞன் ரூபென், பாடகி லூ இருவரும் "மரபு மீறல் உலோகம்" (அவான்ட்கார்டே மெட்டல்) எனப்படும் இசை வகையைச் சார்ந்த குழுவை நடத்துகின்றனர். அவர்கள் பயணிக்கும் வாகனமே அவர்களுடைய வீடு.
ரூபென் தன் கேட்புத் திறன் குறைந்துவிட்டதை உணர்கிறான். மருத்துவர், அவன் கேட்புத் திறனின் பெரும்பகுதியை இழந்துவிட்டதைத் தெரிவிக்கிறார். மீதமுள்ள திறனும் விரைவில் மறைந்துவிடும் என்கிறார். அதிரடித் தாளத்தால் அரங்குகளை ஆடவைத்தவன் கலங்கிப் போகிறான். கோக்லியர் எனும் கருவி உதவக்கூடும் என்றாலும், அதற்கான செலவை மருத்துவக் காப்பீடு வழங்குவதில்லை.
ஒரு நண்பரின் ஆலோசனைப்படி அவனும் லூவும் கிராமப்புறத்து மாற்றுத்திறனாளிகள் இல்லத்திற்கு வருகிறார்கள். வியட்நாம் மீது அமெரிக்க அரசு தொடுத்த போரில் செவித்திறன் இழந்தவரான ஜோ அந்த இல்லத்தின் பொறுப்பாளர். ரூபென் மட்டுமே தங்குவதற்கு அனுமதி என்பதால், லூ அவனை அங்கே விட்டுவிட்டுப் பிரிகிறாள்.
புதிய உலகம் - புதிய அமைதி
இல்லத்தில் ரூபென் மற்றவர்களுடன் சேர்ந்து புதிய வாழ்க்கையைத் தொடங்குகிறான். ஜோவிடமிருந்து அமெரிக்க சைகை மொழியைக் கற்கிறான். மன உளைச்சலில் இருக்கும்போது உணர்வுகளை எழுத்தாகப் பதிவு செய்ய ஜோ அறிவுறுத்துகிறார் –இது அமைதியை ஏற்க வைக்கும் ஒரு பயிற்சி.
குழந்தைகளுக்கு சைகை மொழி கற்பிக்கும் டியான் அறிமுகம் கிடைக்கிறது. அவளுடனும் மாணவர்களுடனும் அன்பை வளர்க்கிறான். அவர்களுக்கு டிரம் வாசிக்கப் பயிற்சியளிக்கிறான். நீண்ட மேசையின் மேல் கைகளை வைத்துக்கொண்டு ஒலியின் அதிர்வில் தாள லயத்தை அவர்கள் உணரும் காட்சியில் நாமும் அந்தப் பரவசத்தை உணர்கிறோம்.
"ஊனம் ஒரு குறையல்ல" என்ற ஆழமான செய்தியை, கலை நேர்த்தியோடு வெளிப்படுத்தும் ஹாலிவுட் திரைப்படம் "சௌண்ட் ஆஃப் மெட்டல்" (2019). டேரியஸ் மார்டர் எழுதி இயக்கிய இந்தப் படம், 'பிரைம்' தளத்தில் காணக் கிடைக்கிறது. படத்தின் சிறப்புகளில் ஒன்று – ஆங்கிலம், சைகை இரு மொழிகளும் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன.
டிரம் இசைக் கலைஞன் ரூபென், பாடகி லூ இருவரும் "மரபு மீறல் உலோகம்" (அவான்ட்கார்டே மெட்டல்) எனப்படும் இசை வகையைச் சார்ந்த குழுவை நடத்துகின்றனர். அவர்கள் பயணிக்கும் வாகனமே அவர்களுடைய வீடு.
ரூபென் தன் கேட்புத் திறன் குறைந்துவிட்டதை உணர்கிறான். மருத்துவர், அவன் கேட்புத் திறனின் பெரும்பகுதியை இழந்துவிட்டதைத் தெரிவிக்கிறார். மீதமுள்ள திறனும் விரைவில் மறைந்துவிடும் என்கிறார். அதிரடித் தாளத்தால் அரங்குகளை ஆடவைத்தவன் கலங்கிப் போகிறான். கோக்லியர் எனும் கருவி உதவக்கூடும் என்றாலும், அதற்கான செலவை மருத்துவக் காப்பீடு வழங்குவதில்லை.
ஒரு நண்பரின் ஆலோசனைப்படி அவனும் லூவும் கிராமப்புறத்து மாற்றுத்திறனாளிகள் இல்லத்திற்கு வருகிறார்கள். வியட்நாம் மீது அமெரிக்க அரசு தொடுத்த போரில் செவித்திறன் இழந்தவரான ஜோ அந்த இல்லத்தின் பொறுப்பாளர். ரூபென் மட்டுமே தங்குவதற்கு அனுமதி என்பதால், லூ அவனை அங்கே விட்டுவிட்டுப் பிரிகிறாள்.
புதிய உலகம் - புதிய அமைதி
இல்லத்தில் ரூபென் மற்றவர்களுடன் சேர்ந்து புதிய வாழ்க்கையைத் தொடங்குகிறான். ஜோவிடமிருந்து அமெரிக்க சைகை மொழியைக் கற்கிறான். மன உளைச்சலில் இருக்கும்போது உணர்வுகளை எழுத்தாகப் பதிவு செய்ய ஜோ அறிவுறுத்துகிறார் –இது அமைதியை ஏற்க வைக்கும் ஒரு பயிற்சி.
குழந்தைகளுக்கு சைகை மொழி கற்பிக்கும் டியான் அறிமுகம் கிடைக்கிறது. அவளுடனும் மாணவர்களுடனும் அன்பை வளர்க்கிறான். அவர்களுக்கு டிரம் வாசிக்கப் பயிற்சியளிக்கிறான். நீண்ட மேசையின் மேல் கைகளை வைத்துக்கொண்டு ஒலியின் அதிர்வில் தாள லயத்தை அவர்கள் உணரும் காட்சியில் நாமும் அந்தப் பரவசத்தை உணர்கிறோம்.
லூ வேறொரு இசைக்குழுவில் இணைந்து பாரிஸ் நகரில் நிகழ்ச்சிகள் நடத்துவதைத் தெரிந்துகொள்கிறான். தனது இசைக் கருவிகளையும், வாகனத்தையும் விற்று, கிடைக்கும் தொகையை மருத்துவமனையில் செலுத்துகிறான். தலையில் அறுவை சிகிச்சை மூலம் கருவி பொருத்தப்படுகிறது. ஆனால், மனிதக் குரல்களும், பொருள்களின் ஒலிகளும் ஒருவித உலோகத் தன்மையுடன் கேட்கின்றன.
ரூபெனிடம் ஜோ. "காது கேட்காதது ஒரு குறைபாடு அல்ல என்ற நெறி இந்த இல்லத்தில் கடைப்பிடிக்கப்படுகிறது. அதைச் சரிப்படுத்த செலவு செய்யும் நீ இங்கே இருப்பது சரியல்ல," என்று சொல்லிவிடுகிறார். மற்றவர்களுக்குத் தாழ்வு மனப்பான்மை வந்துவிடக்கூடாது என்ற அவருடைய அக்கறையைப் புரிந்துகொள்கிறோம்.
பாரிஸ்சுக்குப் பறக்கிறான் ரூபென். அங்கே லூவின் வீட்டில் அவளுடைய தந்தை ரிச்சர்ட் இருக்கிறார். “உன்னை முதலில் வெறுத்தேன். லூவின் மகிழ்ச்சிக்கு நீதான் காரணம் என்று தெரிந்ததும் வெறுப்பு விலகிவிட்டது,” என்கிறார் அவர்.
மறுநாள், ரிச்சர்ட் பிறந்தநாள் கொண்டாட்டத்தில் அவர் பியானோ வாசிக்கிறார், லூ பாடுகிறாள். ஒழுங்கற்ற ஓசையாகவே கேட்கும் நிலையில் ரூபெனால் ரசிக்க முடியவில்லை. அடுத்த நாள், லூ உறங்கிக்கொண்டிருக்க, அவளுடைய புதிய வாழ்க்கையில் குறுக்கிட வேண்டாமெனக் கருதியவனாக ரூபென் வெளியேறுகிறான்.
ஒரு பூங்காவில் அமர்கிறான். சுற்றிலும் விளையாடுகிறவர்கள் எழுப்பும் கூச்சல், வாகனங்களின் ஒலி, கோபுர மணியோசை அனைத்தும் சீரற்ற இரைச்சல்களாகவே கேட்க, கோக்லியர் கருவிக்கான இணைப்பை அகற்றுகிறான். சட்டென ஏற்படும் அமைதியை உள்வாங்குகிறான். படம் இங்கே முடிகிறது. அமைதி ஏற்கப்படுவதன் முக்கியத்துவத்தை நாமும் ஏற்கிறோம்.
ரிஸ் அஹமது (ரூபென்), ஒலிவியா குக் (லூ) பால் ராசி (ஜோ), லாரன் ரிட்லாஃப் (டியான்) ஆகியோர் தங்கள் அற்புதமான நடிப்பால் பாராட்டுகளைக் குவித்தனர். ரிஸ் அஹமது சிறந்த நடிகர் விருது பெற்றார்.
2020 ஆஸ்கர் விழாவில் சிறந்த திரைக்கதை, சிறந்த படத்தொகுப்பு விருதுகளைப் படம் வென்றது. படத்திற்காக டேரியஸ் மார்டர், ரிஸ் அஹமது இருவருமே சைகை மொழியைக் கற்றுக்கொண்டனர். பால் ராசி, லாரன் ரிட்லாஃப், குழந்தைகள் உட்பட பலரும் உண்மையிலேயே செவி மாற்றுத் திறனாளிகள்.
டேனியல் பௌகுயெட் ஒளிப்பதிவு, ஆபிரஹாம் மார்டர், நிகோலஸ் பெக்கர் இசை, மைக்கேல் இ.ஜி. நீல்சன் படத்தொகுப்பு என அனைத்தும் ஒருங்கிணைந்து படத்தின் செய்தியை வலுவாகக் கடத்துகின்றன.
இயல்பான மாற்றுத்திறனைப் பேணுவதன் சிறப்பைக் கூறும் கலையாக்கமாக ஒலிக்கிறது இந்த உலோகத்தின் ஓசை.
[0] [0] [0]
தமிழ்நாடு அனைத்துவகை மாற்றுத்திறனாளிகள் மற்றும் பாதுகாப்போர் உரிமைகள் சங்கம் நடத்திவரும் ‘ஊனமுற்றோர் உரிமைக்குரல்’ காலாண்டிதழில் (ஏப்ரல்-மே-ஜூன், 2025) எனது கட்டுரை
No comments:
Post a Comment